şimdi üstünden geçmiş 16 yıl ama 6 yaşımdayım o zamanlar ipnekarın tekiyim babam geldi aldı benide gittik bi mekana ben diyorum lan nolduda geldik buraya şimdi küçüğüm ben uyumam lazımdı benim şimdiye kadar amk annemde götürme çocuğu dedi ama babam dinlemedi tabi amcalarım var kuzenlerim var mekan çok kalabalık sanki staddayız öyle heyecanlı herkes ben önümdeki fıstığın çekirdeğin derdindeyim ama belli millet başka bişeyin derdinde neyse maç başladı topçular yeni yeni topla buluşurken kuzenimin konuşmalarını hatırlıyorum abi bu henry çok iyi topçu bu suker madridde tutunamadı abi ama yinede dikkat etmemiz lazım atar bu bize tutamazsak diyor.ekrana fatih terim gelince alkış tufan ayağa kalkıyoruz hemşerimiz uefa finalinde borumu bravo fatih hoca adamsın adananın adanademirin gururusun.maçı izledim çok bişey hatırlamıyorum şu an ama henrynin kafasını tafarel çıkarana kadar geçen sürede sanki mekanda kimse nefes almıyo gibi gelmişti.sonra hagi oyundan atılmıştı çok utanmıştım çünkü 6 yaşında bi insan için çok utanç verici küfürler duymuştum o an.sonra o meşhur penaltılara geçildi tabi herkes ayakta ben babamın tepesinde omuzlarındayım babam ayaklarımdan sıkıyo arkamızda kuzenim var ekrana bakmıyor sanki babamın arkasında saklanıyor ergün topun başında ergün atıyor amcam bağırıyor ergün taşaklarını yerim senin diye sonra onlar atamıyor biz atıyoruz onlar atamıyor en son popescu topun başında golü atıyor ben hala babamın sırtında babam zıplıyor ben sendeliyorum herkes delirmiş gibi amcalarımdan bir kaçının büyük kuzenlerimin babamın ağladığını hatırlıyorum sonra amcam pencereden çıkıp havaya ateş etmişti ulan hem seviniyorlar hem ağlıyolardı ben mal gibi bakıyodum o gün dedimki lan bu galatasaray ne matah bişeymiş böyle bende galatasaraylı olcam büyüyünce büyüdüm fark ettim ki zaten başkada sanşım yokmuş ben doğuştan galatasaraylı olmuşum keşke diyorum sadece yaşım biraz büyükken aklım ererken denk gelseydi kupada bizde gönlümüzce gurur duyabilseydik tek burukluk odur içimde o kadar.